Apixaban te Koop

Apixaban heeft een lager risico op bloedingen dan warfarine, maar een iets hoger risico op kleine bloedingen vergeleken met aspirine. Eén extra ernstige bloedingsepisode (gedefinieerd als een klinisch manifeste bloeding die gepaard gaat met een hemoglobinedaling van 2 g per dl [20 g per l] en optreedt op een kritieke plaats of resulterend in de dood) zal worden voorkomen voor elke 66 patiënten die worden behandeld met apixaban in plaats van met apixaban. warfarine gedurende 1,8 jaar.2 Sterfte door welke oorzaak dan ook, inclusief overlijden door ernstige bloedingen, komt minder vaak voor bij behandeling met apixaban dan bij behandeling met warfarine (aantal nodig om te behandelen [NNT] = 132 gedurende 1,8 jaar).2 Stoppen met de behandeling met apixaban brengt patiënten op een grotere kans risico op trombotische gebeurtenissen. Tenzij ze de behandeling stopzetten vanwege ernstige bloedingen, moeten patiënten een alternatief antistollingsmiddel worden voorgeschreven om een verhoogd risico op een beroerte te voorkomen.3 Hoewel apixaban minder geneesmiddelinteracties heeft dan warfarine, kan gelijktijdige toediening met bloedplaatjesaggregatieremmers, fibrinolytica, heparine, aspirine en chronische niet-steroïde -inflammatoire geneesmiddelen verhogen het risico op bloedingen.3 Apixaban is niet onderzocht bij kinderen of bij zwangere vrouwen of vrouwen die borstvoeding geven en valt onder zwangerschapscategorie B van de Amerikaanse Food and Drug Administration.3 Er is geen manier om de door apixaban veroorzaakte antistolling ongedaan te maken. Apixaban wordt goed verdragen. In klinische onderzoeken stopte ongeveer één op de 16 patiënten (6,3%) met het gebruik, voornamelijk vanwege bloedingen (d.w.z. niet-ernstige bloedingen die leidden tot tussenkomst van een arts of een verandering in de antitrombotische therapie). Aanzienlijk minder patiënten die apixaban gebruiken, zouden de behandeling moeten staken vergeleken met degenen die warfarine of aspirine gebruiken. Misselijkheid komt voor bij ongeveer 7% van de patiënten die apixaban gebruiken.4 Apixaban werd vergeleken met aspirinetherapie bij 5.600 patiënten met chronisch atriumfibrilleren en minstens één extra risicofactor voor een beroerte, maar voor wie behandeling met warfarine niet geschikt was. De kans op een beroerte was lager bij apixaban dan bij aspirine (NNT = 50 per 1,1 jaar, 95% betrouwbaarheidsinterval, 44 tot 84).1 Het risico op systemische embolie was ook lager bij apixaban. Bovendien was het jaarlijkse risico op overlijden door welke oorzaak dan ook niet significant verschillend bij patiënten die apixaban gebruikten versus aspirine. Apixaban is even effectief als warfarine voor de preventie van beroertes. In een onderzoek onder 18.201 patiënten met atriumfibrilleren of -flutter en ten minste één extra risicofactor voor een ernstige beroerte (d.w.z. gebaseerd op het CHADS2-instrument voor het voorspellen van het risico op een beroerte [congestief hartfalen, hypertensie, leeftijd 75 jaar of ouder, diabetes mellitus en beroerte of voorbijgaande ischemische aanval]), waren er slechts kleine en klinisch niet-significante verschillen in het aantal beroertes, systemische embolie en sterfte. Apixaban is niet rechtstreeks vergeleken met dabigatran (Pradaxa) of rivaroxaban (Xarelto), twee andere recentelijk op de markt gebrachte orale anticoagulantia. Een voorraad apixaban voor een maand kost ongeveer $ 287. In tegenstelling tot warfarine brengt apixaban geen laboratoriummonitoringkosten met zich mee. Apixaban wordt tweemaal daags oraal ingenomen. De gebruikelijke dosis is 5 mg, verlaagd tot 2,5 mg voor patiënten met twee van de volgende symptomen: leeftijd 80 jaar of ouder, lichaamsgewicht minder dan 60 kg (133 lb) of serumcreatininespiegel van 1,5 mg per dl (133 µmol per liter) of meer. Er zijn geen interacties met voedsel bekend. Apixaban is minstens zo effectief als aspirine of warfarine voor het voorkomen van beroertes bij hoogrisicopatiënten met niet-valvulair atriumfibrilleren, vooral bij degenen die geen warfarine kunnen of willen gebruiken. Het is iets minder waarschijnlijk dat het ernstige bloedingen veroorzaakt en kan een betere therapietrouw hebben omdat er geen frequente laboratoriumcontroles voor nodig zijn.